दुःखका डाँडाहरु
तरेर हजारौँ
आँसुका नदीहरु
काटेर लाखौं
धैर्यताका घुम्तीहरु
सपनाको चोमोलुङमा बोकेर
एउटा नयाँ छायाँ
सुदूर गाउँबाट
भर्खरै आइपुगेको छ
कल्पनाको यो सहर
र
टेकेको छ यहाँ उसले
आफ्नो पहिलो पाइला
तर
बाँकी नै छ उसले चिन्न
यो सेतो सहरलाई
र
यसको छातीमा परेड खेलिरहेका
यी अभ्यस्त काला छायाँहरुलाई ।
No comments:
Post a Comment